ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ชายป่าแห่งหนึ่งแมวตัวหนึ่งได้เดินมาพบกับสุนัขจิ้งจอกโดยบังเอิญ
เจ้าแมวเหมียวมันคิดอยู่ในใจว่าใครๆ พากันชมเชยสุนัขจิ้งจอกมีมันสมองที่ เฉลียวฉลาดมาก
ความรู้รอบตัวหรือก็สามารถยังรู้ฟ้าดินมหาสมุทรทำให้เจ้าแมวเหมียวรู้สึกเกรงกลัว สุนักจิ้งจอก
อยู่ในใจอย่างอย่างคร้ามครัน จึงรีบทักทายด้วยขึ้นด้วยความนอบน้อมว่า
"อรุณสวัสดิ์ครับท่านสุนัขจิ้งจอก"
เมื่อเห็นเจ้าแมวเหมียวมาทำนอบน้อมกับตนจึงวางมาดทำเขื่อง แสดงอาการกิริยาอย่างดูหมิ่น
พร้อมกับกวาดสายตาไปยังร่าง เจ้าแมวเหมียวจากศีรษะจนถึงหางในเวลาเดียวกันนั้นสมองของ
สุนัขจิ้งจอกก็พยายามคิดหาคำตอบให้คารมคมคาย แบบบัณฑิตมาให้คำตอบเจ้าแมวเหมียว
ให้สมกับศักดิ์ศรี หน่อยแต่มันใช้เวลาคิดตั้งนานสองนานแล้วตอบเจ้าแมวเหมียวว่า
"โธ่เอ๋ยเจ้าแมวเหมียวหนวดหร็อมแหลมที่น่าสงสารเอ็งมันอ้ายจำพวกสัตว์ที่จับหนูเป็นอาหาร
มาสะเออะ อวดตัวว่ามีความรู้เกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่เชียวหรือเจ้าไปเล่าเรียนอะไรมาเหรอ
มันก็เปล่าประโยชน์ ึจึงนับว่าเจ้านี่โอหังมากที่กล้าตั้งปัญหาเช่นนี้กับข้า"
"แต่ข้ามีความรู้ความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งครับท่านใต้เท้าที่เคารพ"
"ชิชะเจ้ามีความรู้ความสามารถพิเศษที่แก่ว่านั้น มันเป็นเช่นใดหว่า" เจ้าสุนัขจิ้งจอกซักอีก
"เอ้อ.." เจ้าแมวเหมียวตอบอย่างตะกุกตะกัก
แล้วจึงแข็งใจพูดต่อไปว่า
"ความสามารถที่ข้ามีอยู่ติดตัวก็คือสามารถปีนขึ้นไม้สูงๆได้ ต่อเมื่อข้าเจอะเจอหมาไล่เนื้อ แหละท่าน"
"โธ่เอ๋ยอ้ายความรู้พิเศษสะตึๆ อย่างนี้ละหรือ"
สุนัขจิ้งจอกพูดกลับไปทันทีอย่างเย้ยหยันแล้วพูดต่อไปอีกว่า
"สำหรับข้าแล้วละก็ไอ้ความรู้ความสามารถพิเศษหรือเลห์เหลี่ยมนานาชนิดมันมีมากมายเป็น
กระสอบๆ เชียวละอ้ายน้องแก้วข้าชักจะเป็น ห่วงเจ้าแล้วแหละมากับข้าสิ
ข้าจะสอนวิธีเอาตัวรอดเมื่อเจอะเจอ หมาไล่เนื้อให้เอาบุญ"
พอจิ้งจอกอบรมเจ้าแมวเหมียวจบลงทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่ที่เหยีบย้ำกับใบไม้แห้งมา
แต่ไกล เมื่อเสียงนั้นได้ใกล้เข้ามาก็พบว่ามีนายพรานคนหนึ่งกำลังวิ่งติดตาม หมาไล่เนื้อสี่ตัวของตน
มุ่งตรงไปยังเขาทั้งสองที่ยืนคุยกันอยู่ เจ้าแมวเหมียวตาไวยังกับอีเหยี่ยว
เมื่อเห็นว่ามหันตภัยกำลังประชิดตัวเต็มที่อยู่แล้ว จึงไม่ยอมที่เสี่ยงที่จะไร้ ประโยชน์เช่นนั้น
จึงกระโดดปีนขึนต้นไม้ที่ใกล้ตัวทันทีเจ้าแมวเหมียวรีบมอบซ่อนตัวกับกิ่งไม้ที่หนาทึบพร้อมกับ
กระซิบบอกกับสุนัขจิ้งจอกว่า
"ใต้เท้าครับรีบๆหาที่วิธีเอาตัวรอดจากหมาไล่เนื้อได้แล้ว ประเดี๋ยวไม่ทันการนะครับ"
แต่เหตุการณ์มันไม่อำนวยให้สุนัขจิ้งจอกทำอะไร ได้เสียแล้ว เพราะสุนัขไล่เนื้อทั้งสี่ตัว
ได้ประชิดถึงตัวเจ้าสุนัขจิ้งจอกที่กำลังยืนตะลึงอยู่กับที่โดยไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจะมีเหตุการณ์
เช่นนั้นเกิดขึ้นความชุลมุนตะลุมบอลจนฝุ่นตลบสุนัขไล่เนื้อทั้งสี่กระโจนเข้าใส่หมาจิ้งจอกผู้อวดรู้
ู้ อวดเก่งกลายเป็นเศษเนื้อไร้วิญญาณไป เสียแล้วเจ้าแมวเหมียวที่ยังคงหลบตัวอยู่บนต้นไม้ได้เห็น
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยตลอดจึงได้ครางออกมาเบาๆ
"โธ๋เอ๋ย เจ้าสุนัขจิ้งจอกที่น่าสงสาร เจ้ามีความรู้ความสามารถพร้อมกับเล่ห์เหลี่ยมเลห์กลตั้ง
หลายกระสอบที่คุยโว ้ แต่ในที่สุดก้ต้องมาจบชีวิตลงอย่างน่าเศร้าและสยดสยองที่สุด
ถ้าหากเจ้ามีความสามารถปีนต้นไม้ได้เหมือนยังข้า บางทีมันอาจจะไม่ถึงกับต้องลงเอย
แบบนี้ก็ได้ใครจะรู้"
